Maandagavond. 19.45 uur. Snel een sporttas vullen met racket, schoenen, sportkleding en douchespullen en dan naar de Zuidbroekhal crossen. Niet te laat komen, want dat betekent soms wel tien minuten wachten voordat je (letterlijk) aan de slag kunt. Dit keer komt het fantastisch uit: Hans, Erwin en André staan al op de baan voor een dubbelpartij en wachten op een vierde speler. Rara, wie gaat dat worden…?
Gelukt. Na een paar minuutjes inspelen om de stramme spieren los te maken, start de match. Lijdend voorwerp deze avond is een vers gestoomde, veren shuttle uit Hans’ eigen ‘kweek’. De partijen? Hans en ik tegen Erwin en André. Dat moet lukken…
Helaas, Erwin is in vorm met z’n verschrikkelijk scherpe dropshots en André slaat weer eens ouderwets hard tegen het gevederde dopje: de stukjes pluimvee spatten in het rond. Toch komen Hans en ik door veel inzet -lees: hard lopen, veel hijgen en de raarste returns- een heel eind. Set 1: 21-18 voor de tegenpartij. Set 2: 21-19 voor ons. Set 3: stand 19-19. Nog twee punten…
Een crossdrop van Erwin wordt door Hans op meesterlijke wijze, kort over het net, teruggespeeld. André kan niet anders dan een clear geven. Helaas voor hem haalt de shuttle de baseline niet, maar komt hij ergens halverwege het veld. Yes, een prooi voor mij! Na een knallende smash door het midden spat de shuttle óp de achterlijn. 20-19.
Het laatste punt is zo mogelijk nog spannender. Na een minutenlange rally vol smashes, drops en clears belandt de shuttle plotseling op het frame van Hans’ racket. Normaal gesproken een mishit en kansloos uit. Dit keer spring het dopje met veren echter óp de netrand en… tuimelt erover. 21-19! Einde wedstrijd.